korkuyorum ben

korkuyorum ben en çok sevdiğim yerleden kovulmaktan
korkuyorum ben sevgisiz kalmaktan
kokuyorum ben ....
düşüncelerimin dışında hareket etmekten
korkuyorum ben ,istediklerimi yapamamaktan
korkuyorum ben yalnız bırakılmaktan
korkuyorum ben ...
korkuorum işte şu hayattan şu düzenden
korkuyorum ben
hayatıma çıakn tüm sınavları verememekten
korkuyorum ben ....
tüm yıldızlardan ışıklardan çaresizlikten
korkuyorum ben yazı yazamaktan
tıkanmaktan
korkuyorum ben tükürdüğümü yalamaktan
korkuyorum ben kendimden
kendimden korkuyorum daha çok şu hayattan şu dağlardan şu yıldızlardan şu yıldızlaın hilal ile birleşemesinden!
korkuyorum ben ................................
noktalrın kifayetsiz kalması işte
işte giden şu hayatta korkuyorum ben
şu giden hayatı ellerimde tutamıyorum düşündüklerim olmuyor şu hayatta çazresizim çaresiz.....
tüm çaresizlikler beni buldu sanki çok küçücük toptrk parçasıyım şu hayatta
her şey çok garip her şey umarsızca ilerliyor!
şu hayatı kendim bir biçimde gömmek istiyorum
istiyorum kendmi gömmek
umarıszca yazıyorum işte mantıklı mantıksız yazıyorum işte karalıyorum şu satırları.......
satırlar yetmez bana ve duygularıma aslında......
satırlar yetmiyor şu dünayaya....
satırlar yetmiyor tanrının var olup olmadığını anlatmaya satırlar yetmiyor şu düzene şu ay'a
yetmiyor satırlar
yetmiyor şu hayat
yetmiyor ...

bağrışlar kıfayetsiz kalıyor bazen!
...........................................................................................................................................................