ben yazının
ben şiirin
ben gözyaşlarının insanıyım
ben hataların
ben günahların
ben yalnızlığın insanıyım
ben ne çemberin feleklerinden geçtim
ne hüzünleri
ne göz yaşlarını yaşadım
her günüm ağıtlarla doludur
her günüm tuvalet köşlerinde ağlamakla doludur
her mevsim kar yağdı ruhuma
her gün banyonun köşesine girmiş göz yaşları dökmüş birisiyim ben
ben dağları bile delerim tek başıma dedim
ama yapamayınca düştüm
acının vatanıyım
acının sesyim ben
ya siz nesiniz?
ben ki tanımları duygulandırırım .....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder