ey hayat!

ey hayat!
efendim de lüften
-efendim?!
bana ayrılıkları hüzünleri yaşatma lütfen
yine yaşatma, yoksa kendi katilim olacağım ya da karşımdakinin
ben bunu biliyorum işte
ey hayat benim için hayat zordur!!
ve de ya karşımdakini öldürmek isteyeceğim ödlüremeyceğim
ya da kendimi öldürmek isteyeceğim öldüremeyeceğim!
-sonrası da sürüneceğim işte!!
yine
tüm ayrılıklarda yine aynı hırs çökecek üstüme üstümüze!!
ve hayat zaten karakolluktur daima!!
ey seninle hayat ilerlemek istemiyorum kimi zaman evet kimi zaman
çünkü her şey talan olacak gibi zaman
sanki birisi gelip göğsümü kesecek gibi gelir
saçlarımdaki bitleri bile toparlayamayacağız
toparlayamağım gibi
sanki...
ölüyorum ben
ölüyorsunuz
sizler!!

ya hayat
işte seninle yalı ylu
konuşuyorum duyuyor musun
senin yollarında giderken ayaklarıma otlar battı
kimi zaman
üzüldüm, üzüldüm
bana ayrılıkları bana acıları yaşattın!
ve derin izler kaldı yüreğimde!!
ne olurdu tüm bu hüzünler
-hüzünler
olmasaydı?!
-ah keşke!!
kanım yanıyor şimdi!!
-bazen iyi değil kötüyüm
kötü!!
sana karşı isyanım var
isyan!